(၁)
ေငြငါးသိန္းကိုလက္မွာဆုပ္ကိုင္ထားေပမယ့္ေထြးေထြးရဲ႕မ်က္လံုးမ်ားကရီေဝေဝနဲ႔တစ္ခုခုကိုစိုးရြံ႕ေနသလိုခံစားမိသည္။လိႈက္ဖိုေနတဲ့ရင္ကိုထိမ္းခ်ဳပ္ရင္းကေမာၻဇဘဏ္မွထြက္လာခဲ့သည္။ေငြဟာအရာရာတိုင္းလိုိလုိကိုျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္တာေထြးေထြးသိသည္။အဓိကအားျဖင့္လူတစ္ေယာက္ရဲ႕အနာဂတ္ကိုပံုေဖာ္ဖို႔လမ္းခင္းရတာဒီေငြ။ဒီေငြ...ဒီေငြေၾကာင့္ဘဝေတြဖူးပြင့္ရသလိုဘဝေတြလည္းညိွဳးႏြမ္းရျပန္တယ္။
တကယ္ဆိုဒီေငြဟာဘာေၾကာင့္အတိတ္ကိုေျပာင္းလဲလို႔မရတာလဲ။ေမတၱာတရားေတြကိုဖန္တီးလို႔မရတာလဲ။ေထြးေထြးမွာေငြေၾကးအလွ်ံအပယ္မ႐ွိေပမယ့္လံုလံုေလာက္ေလာက္႐ွိၿပီးသား။ယခုကေမာၻဇဘဏ္ကထုတ္ယူလာတဲ့ေငြကိုေထြးေထြးမလိုခ်င္။ထုတ္လည္းမထုတ္ယူခ်င္။ဒါေပမယ့္မယူလို႔လည္းမျဖစ္ျပန္ဘူးေလ။ရင္နင့္စြာလက္ခံထားရတဲ့ဒီေငြကေထြးေထြးအတြက္နာက်င္မႈမ်ား၊ေၾကကြဲမႈမ်ား၊သံေယာဇဥ္မ်ားေရာယွက္ေနတယ္ဆိုတာေထြးေထြးမွအပဘယ္သူသိႏိုင္မွာတဲ့ေလ။
ေမတၱာတရားတို႔ဟူသည္ႏွလံုးသားကိုႏုညံ့ေစသည္။နာက်င္မႈမ်ားကိုေျဖေဖ်ာက္ေပးသည္။ေထြးေထြးရဲ႕ရင္ထဲမွာဒီေမတၱာတရားေၾကာင့္ဖူးပြင့္လာတဲ့ေမတၱာပန္းအငံုေလးကိုအဖူး၊အတံဝင့္လို႔ခ်ီႏိုင္ဖို႔ေပါင္းသင္ေျမဆြကာလမ္းခင္းရေပဦးေတာ့မည္။
" ပန္းကေလးမ်ားပြင့္ေတာ့မည္
ဖူးတံဝင့္လို႔ခ်ီ
ေနျခည္မွာေရႊရည္ေလာင္း
ငါတို႔စာသင္ေက်ာင္း... "
အျဖဴအစိမ္းဆင္တူဝတ္စံုေတြနဲ႔ေက်ာင္းတစ္ခ်ိန္ဆင္းလာၾကဟန္တူေသာကေလးတစ္သိုက္၏ကဗ်ာရြတ္သံကေထြးေထြးရင္ကိုထိ႐ွလွသည္။ေအာ္....ဘဝေတြ..ဘဝေတြ။
..............×..................×.................×..............
(၂)
"ေဘာ္....ေဘာ္......ေဘာ္....."
သေဘၤာဥဩသံေၾကာင့္ခရီးသည္မ်ားလႈပ္လႈပ္ရြရြျဖစ္လာသလိုေထြးေထြးလည္းရင္ခုုန္သံျမန္လာသည္ဟုထင္မိသည္။မ်က္လံုးမ်ားလည္းျပာေဝသလိုခံစားလာရသည္။ဝမ္းနည္းသလိုလို၊ဝမ္းသာသလိုလိုခံစားမိရင္းလက္ထဲကပဝါေလးနဲ႔မ်က္ဝန္းအိမ္မွစီးက်လာတဲ့ပီတိေလးေတြကိုသမီးေလးမသိေအာင္ခိုးခိုးသုတ္ေနမိသည္။
မေန႔ညကတည္းကသမီးေလးကိုစစ္ေတြသို႔ပို႔မည္ျဖစ္ေၾကာင္းဖုန္းဆက္ထားေတာ့သူသေဘၤာဆိပ္ကိုေရာက္ေနေရာမယ္။ေထြးေထြးနဲ႔သမီးေလးပန္းသဇင္ကိုေစာင့္ေနလိမ့္မည္။ဓာတ္ပံုထဲမွာျမင္ဖူးတာမၾကာေသးေပမယ့္အျပင္မွာလူခ်င္းမေတြ႕တာႏွစ္(၂၀)ေလာက္ၾကာၿပီဆိုေတာ့ျမင္ရင္ေကာေထြးေထြးသူ႔ကိုမွတ္မိႏိုင္ပါေတာ့မလား။သူကေကာေထြးေထြးကိုမွတ္မိပါေတာ့မလား။ေထြးေထြးစဥ္းစားရင္းစိတ္လႈပ္႐ွားေနမိသည္။
တစ္ရြာတည္းေန၊တစ္ရည္တည္းေသာက္၊တူတူကစား၊တူတူစားလာခဲ့တဲ့သူေတြ။ေထြးေထြးဘဝမွာသူကအျမဲတမ္းတစ္ေနရာကိုဝင္ယူထားတယ္ဆိုတာေထြးေထြးအသိဆံုး။သူ႔အတြက္ရင္ေမာခဲ့ရတဲ့အခ်ိန္ေတြ၊သူ႔အတြက္ပင္ပန္းခဲ့ရတဲ့အခ်ိန္ေတြကိုေထြးေထြးဘယ္အခ်ိန္၊ဘယ္ခါမ်ားေမ့လို႔ရမွာတဲ့ေလ။
"ေမေမ..ေမေမ"
"အင္း..ဘာလဲသမီး"
"သေဘၤာကဆင္းရေအာင္။လူေတြလည္းအဆင္းပါးသြားၿပီ"
"ေအး..ေအး..ဆင္းၾကမယ္"
အထုပ္အပိုးေတြကိုကိုင္ရင္းသေဘၤာကဆင္းလာေတာ့မ်က္ဝန္းတစ္စံုကသူတို႔သားအမိကိုၾကည့္ေနတယ္ဆိုတာေထြးေထြးအတတ္သိသည္။ၿပီးေတာ့အဲမ်က္ဝန္းမွာမိုးေတြရြာေနလိမ့္မည္။ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ကိုအသာငဲ့ေစာင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ေဟာ...ေတြ႔ပါၿပီ။ဒီမ်က္ဝန္းကိုေထြးေထြးဘယ္ေတာ့မွမေမ့။ပံုစံေတြဘယ္လိုေျပာင္းေျပာင္းဒီမ်က္ဝန္းနဲ႔ဒီခံစားမႈဟာေထြးေထြးကိုလိမ္လို႔မရႏိုင္။သို႔ေသာ္ျပံဳးမျပ၊မဲ့မျပဘဲသမီးေခၚထားတဲ့ကားေပၚကိုတက္လိုက္သည္။
အေျခအေနကိုႏွစ္ေယာက္သားနားလည္ထားသည္။ေထြးေထြး၏ရင္ထဲကဆႏၵအတိုင္းသာဆိုလ်ွင္သူ႔ကိုေျပးဖက္လိုက္ခ်င္သည္။အလြမ္းေတြသီဖြဲ႔ၿပီးခံစားခ်က္မ်ားကိုဖြင့္လိုက္ခ်င္သည္။ဒါေပမယ့္..ဒါေပမယ့္ေလ..။သူငယ္ခ်င္းအရင္းေခါက္ေခါက္တစ္ေယာက္ကိုေတြ႕ပါရက္နဲ႔ႏႈတ္မဆက္ရဲ႕တဲ့၊သမီးတစ္ေယာက္ကိုျမင္ပါရက္နဲ႔ေျပးမဖက္ရဲတဲ့သူ႔ရဲ႕ဘဝကိုဘယ္လိုနားလည္ရပါ့မလဲေလ။သူ႔အတြက္ရင္နာလိုက္တာ။ရင္ေမာလိုက္ရတာ။ဒီဘဝဒီမွ်နဲ႔ေက်ပါေစေတာ့ေအးျမရယ္...။အတိတ္ဆိုတာကိုသာျပန္ျပင္လို႔ရရင္ျပင္လိုက္ခ်င္သည္။အတိတ္ပန္းခ်ီကားကိုအသစ္တစ္ဖန္ျပန္ဆြဲလိုက္ခ်င္သည္။ေအးျမဆိုတဲ့မိန္းမသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ဘဝကိုျပန္ေရးခြင့္ျပဳပါေလာကႀကီးရယ္....။
.................×.................×................×...............
(၃)
"ဘာ..."
ေထြးေထြးအသံကဟိန္းထြက္သြားသည္။ေဒါသထက္အံ့ဩတုန္လႈပ္သြားျခင္းျဖစ္သည္။
"ဘာ..ဘာေျပာတယ္ေအးျမ"
"ဟုတ္တယ္ဟာ..ငါ့မွာကိုယ္ဝန္႐ွိေနၿပီ"
"မိုက္လိုက္တာ..ေအးျမရယ္။ဒါကိုကိုမ်ိဳးသူကသိလား"
"ဘယ္သိမွာလဲဟ..သူမွမေရာက္ေသးတာနင္လည္းသိသားနဲ႔"
ဟုတ္ပါတယ္။ကိုမ်ိဳးသူဒီရြာကိုမေရာက္တာခုဆိုသံုးလေက်ာ္ေရာမယ္။ကိုမ်ိဳးသူကကုန္သည္တစ္ဦး။ပခုကၠဴဖက္ကလို႔ေတာ့သူေျပာလို႔သိရတာပါ။ဒီရြာကိုအဝတ္အထည္၊ေစာင္၊အိုးခြက္၊ပန္းကန္ကအစသနပ္ခါးတုန္း၊မိတ္ကပ္အထိလွည့္လည္ေရာင္းခ်ရင္းေရာက္လာတဲ့အထုပ္သည္။ဒီရြာကိုမၾကာမၾကာလာေရာင္းရင္းေအးျမနဲ႔ေတြ႕ၿပီးခ်စ္ႀကိဳက္ခဲ့တာေထြးေထြးသိသည္။ေထြးေထြးေတာင္ေအာင္သြယ္ေပးလိုက္ေသးသည္။ခုေလာက္ထိျဖစ္မည္မွန္းေထြးေထြးမသိ႐ိုးအမွန္ပါ။ခုေတာ့ဘယ္လိုလုပ္ရပါမလဲ။ရင္ေမာလိုက္ရတာေအးျမရယ္။
"နင္ဘယ္လိုလုပ္မယ္စဥ္းစားထားလဲေအးျမ"
"ငါေတာ့ဒုကၡေရာက္ပါၿပီဟာ..အီး..ဟီး...."
စကားကိုျပန္မေျဖဘဲငိုေနေသာေအးျမကိုၾကည့္ရင္းေထြးေထြးေဒါသထြက္မိသည္။
"ခုမွငိုမေနနဲ႔ေတာ့..ကိုမ်ိဳးသူအလာကိုေစာင့္ၿပီးအက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာရတာေပါ့"
ေအးျမဆီမွဘာအသံမွထြက္မလာ။တစ္ခုခုကိုစဥ္းစားေနတာလား၊ေနာင္တရေနတာလားဆိုတာေထြးေထြးမခန္႔မွန္းႏိုင္။ေထြးေထြးသိတာတစ္ခုေတာ့႐ွိသည္။ေအးျမဟာေထြးေထြးရဲ႕ညီအစ္မလိုခ်စ္ရတဲ့သူငယ္ခ်င္း။ေအးျမမွာမိဘေတြမ႐ွိေတာ့သလိုေထြးေထြးမွာလည္းမ႐ွိေတာ့။ေအးျမကဆင္းရဲတဲ့အဖြားနဲ႔ေနသလိုေထြးေထြးကျပည့္စံုတဲ့အဖြားနဲ႔ေနရတယ္။မိဘမဲ့ခ်င္းဘဝတူေတြဆိုေတာ့ပိုၿပီးတစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ေဖးမၾကသည္။တိုင္ပင္ေဖာ္၊တိုင္ပင္ဖက္ေနခဲ့သည္။ငါး႐ွာ၊ဟင္းခူး၊ပ်ဳိးစိုက္၊ျမက္နင္းစတဲ့အခ်ိန္တိုင္းမွာေအးျမနဲ႔ေထြးေထြးကတပူးပူးတြဲတြဲရယ္ပါ။
ဆိုးတူေကာင္းဖက္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ခုလိုဒုကၡျဖစ္ေနေတာ့ေထြးေထြးရင္ထဲမွာတကယ္မေကာင္း။ကာယကံ႐ွင္ေလာက္မခံစားရဆိုေပမယ့္ေထြးေထြးကထပ္တူျပဳလိုက္ခ်င္သည္။ေအးျမဘဝကိုေထြးေထြးကိုယ္ခ်င္းစာသည္။ေအးျမဘဝကိုလွပေစခ်င္သည္။အဆင္ေျပေစခ်င္သည္။ရင္ထဲမွာေတာ့ကိုမ်ိဳးသူတစ္ေယာက္အျမန္လာပါေစလို႔သာအႀကိမ္ႀကိမ္ဆုေတာင္းေနမိေတာ့သည္။
...............×.................×................×.................
(၄)
အခ်ိန္ကသံုးလ၊ေလးလသာၾကာသြားသည္။ေထြးေထြး၏ဆုေတာင္းျပည့္မလာခဲ့သလိုကိုမ်ိဳးသူတစ္ေယာက္လည္းေပၚမလာခဲ့ေခ်။ျပႆနာကလည္းဖံုးမႏိုင္၊ဖိမရေပၚထြက္လာခဲ့သည္။တစ္ရြာလံုးကတံေထြးေတြေအးျမဆီကိုလာပံုေတာ့ေထြးေထြးရင္က်ိဳးရသည္။ႏွလံုးသားတို႔တစ္စစီေၾကပြရသည္။စိတ္ထင္ရာမလုပ္ဖို႔လည္းေအးျမကိုနားခ်ရသည္။ေထြးေထြးေျပာေနသည့္ၾကားကေအးျမဘယ္လိုစိတ္ကူးေပါက္လာသည္မသိ-
"အေထြး...ငါ..ကိုမ်ိဳးသူကိုလိုက္႐ွာမယ္ဟာ"
ေအးျမ၏အသံကအားမပါလွ။သို႔ေသာ္ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကိုခ်မွတ္ထားသည့္ပံုစံမ်ိဳးျဖစ္ေနသည္။
"နင္ကဘယ္မွာသြား႐ွာမွာလဲ။နင့္ေကာင္ကပခုကၠဴဖက္ကလို႔ပဲေျပာခဲ့တာ။ဘယ္မွာေနမွန္းလည္းမသိ။ဗိုက္တစ္လံုးနဲ႔သြားေရးလာေရးေကာ၊ၿပီးေတာ့ဗမာျပည္ဖက္ကိုေရာက္ဖူးတာလည္းမဟုတ္ဘဲနဲ႔..စဥ္းစားပါအံုးဟာ"
"ငါမ႐ွာလို႔မရဘူးဟာ..ငါ..ဒီရြာမွာလည္းမေနခ်င္ေတာ့ဘူး။ကိုမ်ိဳးသူကို႐ွာမယ္။ငါ့ကိုတစ္ခုေတာ့ကူညီပါဟာ"
"အကူအညီဆိုတာနင္နဲ႔ငါၾကားမွာေျပာစရာမလိုတာနင္သိပါတယ္ေအးျမရယ္။နင္လိုအပ္တာငါလည္းသိတယ္။သြားလာဖို႔စရိတ္ငါေပးလိုက္မယ္။ဒါေပမယ္..ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ငါ့ဆီကိုအေၾကာင္းၾကားပါ။ေနာက္ဆံုးငါတို႔ဆီကိုျပန္လာခဲ့ပါသူငယ္ခ်င္းရယ္.."
ေအးျမဘာစကားမွျပန္မဆိုခဲ့။ေထြးေထြးေပးတဲ့ေငြကိုယူၿပီးေထြးေထြးကိုႏႈုတ္ဆက္ခဲ့သည္။ေအးျမရဲ႕မ်က္ႏွာမွာယံုၾကည္မႈေလလား။အခ်စ္ရဲ႕ဒဏ္ရာေတြလားဆိုတာေထြးေထြးမသိ။မ်က္ဝန္းအိမ္မွာမ်က္ရည္စက္တို႔ေဝေနေပမယ့္ေအးျမအတြက္ဆုေတာင္းေပးေနမိသည္။သူငယ္ခ်င္းေအးျမတစ္ေယာက္သြားေလရာမွာခလုပ္မထိ၊စူးမၿငိဘဲအဆင္ေျပပါေစ။ခ်စ္သူနဲ႔အတူဆံုၿပီးဘဝကိုေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းျဖတ္သန္းႏိုင္ပါေစ။ေအးျမ..နင့္ဘဝေလးသာယာလွပပါေစဟာ...။
................×..............×...............×....................
(၅)
"အေထြး...အေထြး"
ေထြးေထြးနားထဲမွာေခၚသံတစ္ခုၾကားလိုက္သည္။အသံကေအးျမအသံ။ရက္ေတြလေတြၾကာခဲ့ေပမယ့္ေအးျမကိုေထြးေထြးတစ္ေန႔မွေမ့လို႔မရ။ေအးျမတစ္ေယာက္အဆင္မ်ားေျပေနမလား။ဒုကၡမ်ားေရာက္ေနလား။ေထြးေထြးအစိုးရိမ္ႀကီးစိုးရိမ္ခဲ့သည္။အိပ္မက္ေတြလည္းမၾကာမၾကာမက္ခဲ့ျပန္သည္။ခုလည္းနားထဲမွာေထြးေထြးကိုေခၚသံလိုလိုၾကားလိုက္သည္။မ်က္လံုးကိုအားစိုက္ဖြင့္လိုက္ၿပီးအနားမွာ႐ွိတဲ့ဓာတ္မီးနဲ႔နာရီကိုၾကည့္ေတာ့ဆယ့္တစ္နာရီခြဲေနၿပီ။ညည့္နက္ပါပေကာလား။
"အေထြး..အေထြး..ငါပါဟ"
"ေအးျမလား.."
ေထြးေထြးအံ့ဩစြာျဖင့္ျပန္ေမးမိသည္။အိပ္မက္မဟုတ္။တကယ္ေအးျမေခၚသံ။
"အဲ..ငါပါ"
"ငါလာၿပီ..ငါလာၿပီ"
ေထြးေထြးလက္ႏွိပ္ဓာတ္မီးကိုယူၿပီးေအာက္ကိုဆင္းလာလိုက္သည္။ၿပီးေတာ့အိမ္ေ႐ွ႕တံခါးကိုဖြင့္ၿပီးေအးျမတို႔ကိုအိမ္ထဲသို႔ေခၚလာခဲ့သည္။ေအးျမတို႔မွာေအးျမနဲ႔ရြယ္တူေကာင္မေလးတစ္ေယာက္၊ေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္၊အိပ္ေနတဲ့ႏို႔စို႔အရြယ္ကေလးတစ္ေယာက္၊စုစုေပါင္းေလးေယာက္ျဖစ္သည္။ေထြးေထြးအံ့လည္းအံ့ဩ၊ဝမ္းလည္းဝမ္းသာသလိုခံစားမိသည္။ၿပီးေတာ့ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိစိတ္ထဲမွာစိုးတထိတ္ထိတ္ခံစားမႈတစ္ခုကတိုးဝင္လာသည္ဟုေထြးေထြးထင္မိသည္။
"ေထြးေထြး..အဖြားေကာေနေကာင္းလား"
"အင္း..အင္း..ေနေကာင္းတယ္"
ေထြးေထြး၏စိတ္ကပစၥဳပၸန္နဲ႔အေစးမကပ္ခ်င္။အံ့ဩမႈ၊ဝမ္းသာမႈ၊စိုးထိတ္မႈတို႔ကေထြးေထြးကိုဖုံးလႊမ္းထားသည္။ေအးျမ၏မ်က္ႏွာကယခင္ကထက္ႏုပ်ိဳေနသည္ဟုေထြးေထြးထင္သည္။ၿပီးေတာ့ဆံပင္ပံုစံေျပာင္းေနသည္။မ်က္လံုးမ်ားကရဲတင္းမႈကိုျပေနသလိုလို။ေထြးေထြးစဥ္းစားမရ။ခဏေနေတာ့ေအးျမကစကားစသည္။
"နင္..ငါ့ကိုတစ္ခုကူညီပါလားဟာ"
ေအးျမအသံကတကယ့္အကူအညီေတာင္းသံ။အားကိုးလိုမႈ၊ယံုၾကည္မႈတို႔ပါေနတယ္ဆိုတာေထြးေထြးသိသည္။ေအးျမ၏မ်က္ဝန္းမွလည္းအကူအညီေတာင္းခံေနသည္။ပထမအိမ္ထဲကိုဝင္လာတဲ့မ်က္လံုးနဲ႔မတူေတာ့။ေထြးေထြးစိတ္ထဲမွာေအးျမကိုသနားမိျပန္သည္။ညီအစ္မလိုေနလာခဲ့တဲ့သံေယာဇဥ္၊ဆိုးတူေကာင္းဖက္ေနခဲ့တဲ့အခ်ိန္ေတြကေထြးေထြးရင္ကိုက႐ုဏာတရား၊ေမတၱာတရားတို႔စီးဝင္ေစသည္။
"ဘာကူညီရမွာလဲ..ငါကူညီဖို႔အသင့္ပါဟာ"
ေထြးေထြးျပန္ေျဖေတာ့ေအးျမကသူ႔ရင္ခြင္မွာအိပ္ေနတဲ့ကေလးကိုငံု႔ၾကည့္ရင္းေထြးေထြးလက္ထဲသို႔ကမ္းေပးသည္။ၿပီးေတာ့...
"ဒီကေလးဟာ..ငါ့ကေလးပါအေထြး။နင္ဒီကေလးကိုလူျဖစ္ေအာင္ေမြးစားေပးပါဟာ။နင့္ကေလးအျဖစ္နဲ႔ထားေပးပါ။နင့္ကိုဒုကၡေပးသလိုျဖစ္ေနရင္းလည္းငါ့ကိုခြင့္လႊတ္ၿပီးကူညီေပးပါေတာ့ဟာ။ငါက..ငါ့ဘဝကိုငါေက်ာင္းရအံုးမယ္။နက္လက္ခံတယ္ဆိုရင္ငါတို႔သြားေတာ့မယ္။"
"လက္ခံပါတယ္ဟာ။ဒါနဲ႔ငါေမးစရာေတြ႐ွိတယ္။မနက္မွသြားပါလား"
"နင္ဘာေမးမလဲဆိုတာငါသိေနတယ္။သိရမွာေပါ့ဟာ..။ခုေတာ့ငါသြားလိုက္ေတာ့မယ္။ေက်ဇူးအထူးပါ..အေထြးရယ္"
ေအးျမကအေထြးကိုေျပာရင္းကေလး၏ပါးျပင္ကိုဘယ္ျပန္၊ညာျပန္နမ္း႐ိႈက္လိုက္သည္။ေအးျမရင္ထဲမွာငိုေနတယ္ဆိုတာေထြးေထြးအလိုလိုသိေနသည္။မိခင္တစ္ေယာက္၏ႏွလံုးသားကိုေထြးေထြးနားလည္သည္။ဒါေပမယ့္ဘာေၾကာင့္ခုလိုလုပ္ရတာလဲ..ေအးျမရယ္။ဘာေၾကာင့္မ်ားလဲဟာ..။
"သြားေတာ့မယ္ေနာ္..အေထြး"
"အင္း"
ေထြးေထြးစကားအ႐ွည္မေျပာလိုေတာ့။ရင္ထဲမွာအေတြးေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာနဲ႔ေအးျမတို႔ေက်ာျပင္ကိုၾကည့္ရင္းရင္ခြင္ထဲမွကေလးကိုေပြ႕ဖက္ထားလိုက္သည္။ဘဝေတြဘယ္ေလာက္မ်ားခက္ခဲေနတာလည္းေအးျမရယ္။ဘာေတြလုပ္လို႔ဘာမ်ားျဖစ္ေနတာလဲ။ဘာေၾကာင့္..ဘာေၾကာင့္ဆိုတဲ့အေတြးမ်ားကေထြးေထြးကိုထပ္ခါထပ္ခါေမးေနေတာ့သည္။
.................×..............×..............×...................
(၆)
သမီးေလးပန္းသဇင္(၉)တန္းေရာက္ေတာ့ရြာကေနၿပီးေျမာက္ဦးကိုေျပာင္းလာသည္။သမီးေလးကိုစာသင္ဖို႔တစ္ခုတည္းအတြက္ရယ္ပါ။အေဖအေမနဲ႔အဖြားတို႔မွာက်န္ခဲ့တဲ့လယ္အခ်ိဳ႕ကိုေရာင္းၿပီးၿမိဳ႕သို႔တက္လာျခင္းျဖစ္သည္။ေအးျမဆီကလည္းသမီးေလးအတြက္ႏွစ္လ၊သံုးလတစ္ခါက်ေငြပို႔ပါရဲ႕။မယူခ်င္ေပမယ့္လူၾကံဳနဲ႔ပို႔တာဆိုေတာ့မယူလို႔ကမျဖစ္။ေအးျမအေၾကာင္းကိုေမးေသာ္လည္းဘာမွစံုစမ္းလို႔မရ။ေငြပို႔လူၾကံဳလာတိုင္းလည္းေမးသည္။မရ။ေထြးေထြးေန႔တိုင္းလိုလိုေအးျမအေၾကာင္းကိုစဥ္းစားမိသည္။သတိရမိသည္။သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က်န္းမာပါေစလို႔ဆုေတာင္းရတာအခါခါရယ္ပါ။အဖြားမဆံုးမီေထြးေထြးကိုအိမ္ေထာင္ခ်ေပးခ်င္ခဲ့ေပမယ့္ေထြးေထြးလက္မခံခဲ့။သမီးေလးပန္းသဇင္ကိုမ်က္ႏွာမငယ္ေစခ်င္။သမီးေလးကလည္းေထြးေထြးကိုအေမလို႔ပဲသိထားတာကို။ဒီသမီးေလးအတြက္၊ဒီသမီးေလးဘဝလွပဖို႔ပဲေထြးေထြးစဥ္းစားမိသည္။
"ေထြးေထြး..ေထြးေထြး"
"ဟုတ္ကဲ့..လာပါၿပီ"
ေထြးေထြးအိမ္ျပင္ကိုထြက္ၾကည့္ေတာ့ခါတိုင္းေငြပို႔ေနက်ဦးဖိုးထူးဆိုတဲ့လူႀကီးျဖစ္သည္။
"ေငြလာပို႔တာလား႐ွင့္"
"ေအး..ကေလးမ..ဒီတစ္ခါစာလည္းတစ္ေစာင္ပါေလရဲ႕"
"ဟုတ္ကဲ့ဦးေလး..ေက်းဇူးပါေနာ..သူကေနေကာင္းလားဟင္"
"အင္း..ေနေကာင္းမွာပါ"
ဦးဖိုးထူးကေငြေပးၿပီးရင္းထြက္သြားေတာ့သည္။ေထြးေထြးကေတာ့ေငြထက္စာကိုစိတ္ဝင္စားမိသည္။တစ္ခါမွစာမထည့္ဖူးတဲ့ေအးျမ။ခုတစ္ခါစာနဲ႔ေပနဲ႔ဆိုေတာ့တစ္ခုခုထူးျခားမည္။အိပ္ခန္းကိုေရာက္ေတာ့စာအိပ္ကိုအျမန္ေဖာက္ဖတ္လိုက္သည္။
သို႔...
အေထြး
နင္ေနေကာင္းပါတယ္ေနာ္။သမီးေလးလည္းဒီႏွစ္ကိုးတန္းတက္ရေတာ့မယ္။နင္တို႔ေျမာက္ဦးကိုေျပာင္းလာၿပီလို႔လည္းငါသိတယ္။ငါလည္းအဆင္ေျပတယ္။
နင္အရမ္းသိခ်င္တဲ့ေမးခြန္းကိုငါေျဖေပးပါမယ္။ငါ..နင့္ကိုေျပာမလို႔လုပ္တိုင္းမဝံ့မရဲျဖစ္မိခဲ့တယ္။နင့္ကိုအားလည္းနာမိတယ္။႐ွက္လည္း႐ွက္မိတယ္။ကိုယ့္ကိုကိုယ္လည္းစိတ္မသန္႔ဘူးဟာ။ဒါေၾကာင့္မေျပာပဲထားခဲ့တာပါ။ခုေတာ့နင့္ကိုငါေျပာျပေတာ့မယ္ေနာ္။
ငါကိုမ်ိဳးသူနဲ႔ပခုကၠဴမွာေတြ႕ခဲ့တယ္။သူ႔မွာဇနီးနဲ႔သား႐ွိတယ္။သူ႔အသိုက္အျမံဳေလးကိုငါမပ်က္စီးေစခ်င္ဘူးဟာ။သူငါ့ကိုေၾကာရရံုၾကံေပမယ့္ငါ့ႏွလံုးသားကသူ႔မိသားစုတစ္ခုလံုးပ်က္စီးေစရေလာက္ေအာင္မဝံ့ရဲဘူး။ဒီေတာ့ငါ..ရန္ကုန္ကိုေရာက္ခဲ့တယ္။အဲမွာ႐ိုစီဆိုတဲ့မိန္းမႀကီးတစ္ေယာက္ကငါ့ကိုကေလးေမြးဖြားဖို႔၊ေနဖို႔၊စားဖို႔အစစအရာရာကူညီေပးခဲ့တယ္။ဒါေပမယ့္ကံေကာင္းမႈတစ္ခုေနာက္မွာကံဆိုးမႈးတစ္ခုကပါေနေရာလားမသိဘူးအေထြးရယ္။အဲ႐ိုစီဆိုတဲ့မိန္းမကမိန္းမေကာင္းတစ္ေယာက္မဟုတ္ျပန္ဘူး။နင္နားလည္ေအာင္ေျပာရရင္ခႏၶာကိုယ္ကိုေရာင္းစားတဲ့မိန္းမတစ္ေယာက္။ငါၫြတ္ကြင္းထဲမွာမိခဲ့တယ္။သူ႔လိုေလွ်ာက္ခဲ့တယ္။
ငါ့ဘဝကစက္ဆုပ္စရာျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ငါ့သမီးေလးကိုသန္႔႐ွင္းေစခ်င္တယ္။ပညာတတ္ႀကီးျဖစ္ေစခ်င္တယ္။ငါ့အေၾကာင္းကိုသမီးေလးမသိေစနဲ႔ေနာ္။ဘယ္ေတာ့မွလည္းမေျပာနဲ႔။သမီးေလးရဲ႕အေမဟာေထြးေထြးပဲျဖစ္ေနေပးပါ။
အခုငါစစ္ေတြမွာက်င္လည္ေနၿပီ။နင္တို႔နဲ႔နီးလာၿပီ။ငါ့နာမည္ေတာင္ႏွင္းဆိိီျဖစ္ခဲ့ၿပီဟာ။နင္ငါနဲ႔ဆက္သြယ္ခ်င္ရင္၀၉........ကိုဆက္သြယ္ပါ။ေနာက္တစ္ခုနင္တို႔ဆီမွာကေမာၻဇဘဏ္႐ွိေနၿပီလို႔ၾကားတယ္။ေငြပို႔ရင္ကေမာၻဇကပို႔ေတာ့မယ္ေနာ္။မယူပဲမေနနဲ႔ေနာ္။ငါ့အလုပ္ကမသန္႔ေပမယ့္ငါ့ႏွလုံးသားကသန္႔သန္႔႐ွင္း႐ွင္းနဲ႔ငါ့သမီးေလးကိုေထာက္ပံ့တာေလးပါဟာ။ဒီေလာက္ေတာ့လုပ္ေပးပါရေစ။တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္နင့္ဆီကိုအပူအပင္ကင္းစြာလြတ္လြတ္လပ္လပ္နဲ႔ျပန္လာခဲ့ပါမယ္။
ဒီေလာက္ပါပဲ။
ေက်းဇူးအထူးပါသူငယ္ခ်င္း
နင့္ရဲ႕တစ္ခ်ိန္က
ေအးျမ
စာကိုဖတ္ၿပီးေထြးေထြး၏ရင္တစ္ခုလံုးဆို႔တက္လာသည္။မ်က္ရည္မ်ားစီးက်လာသည္။မေျဖဆည္ႏိုင္တဲ့ခံျပင္းမႈ၊မေက်နပ္မႈု၊အားမလိုအားမရျဖစ္မႈတို႔ကေထြးေထြးရင္ကိုပူေလာင္ေစသည္။ျဖစ္မွျဖစ္ရေလေအးျမရယ္။ေလေပြတစ္ခ်က္မွာေႂကြလြင့္ရတဲ့ပန္း႐ိုင္းတစ္ပြင့္ဟာတစ္ဘဝစာဒဏ္ရာေတြနဲ႔ျဖစ္ေရာလား။ေတာ္ဝင္ပန္းတစ္ပြင့္ေလလြင့္ရတဲ့အျဖစ္မ်ိဳးကိုငါဘက္မခံခ်င္ဘူးေအးျမရယ္။အဖူး၊အတံဝင့္ခ်ိန္မွာေစာစီးစြာႏြမ္းေႂကြသြားရေတာ့မွာလားဟာ။႐ိုးသားျခင္း၊ပြင့္လင္းျခင္းဆိုတာလူလည္ေတြအတြက္အခြင့္ေကာင္းတစ္ရက္လား။ဒါမွမဟုတ္ေလာကႀကီးကပဲဒဏ္ခတ္ခဲ့တာလား။ဘဝေတြ..ဘဝေတြ..ညိွဳးႏြမ္းရၿပီ။ေၾကမြ႐ၿပီ။ေလလြင့္ရၿပီ။
နင္ျပန္လာႏိုင္ေအာင္ငါဘာကူညီေပးရမလဲ။နင္ဘာလိုအပ္လဲ။နင္ႏိုးထကိုႏိုးထေစရမယ္။နင့္ကိုအလင္းဆီသို႔ေခၚခြင့္႐ွိပါေစေအးျမရယ္။နင့္ကိုနင္က်င္လည္ေနတဲ့ဘဝမ်ိဳးကကယ္တင္မယ္။ေထြးေထြးဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကိုပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ခ်မွတ္လိုက္သည္။
............×...............×.................×...................
(၇)
ေမြးသမိခင္တစ္ေယာက္ေျပာ၍သာေထြးေထြးယံုလိုက္ရျခင္းျဖစ္သည္။ၾကားခါစကသိပ္လက္မခံခ်င္။သမီးေလးပန္းသဇင္စစ္ေတြမွာေက်ာင္းတက္တာႏွစ္ႏွစ္႐ွိခဲ့ၿပီ။ခုလိုတစ္ခါမွမၾကားဖူးခဲ့။ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီးတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူလည္းျဖစ္ေနၿပီဆိုေတာ့ေထြးေထြးကသမီးေလးကိုစိတ္ခ်မိသည္။ယံုလည္းယံုၾကည္မိသည္။မိမိတို႔မေရာက္ႏိုင္ခဲ့တဲ့တကၠသိုလ္ကိုသမီးတက္ခြင့္ရေနၿပီ။ၿပီးေတာ့သမီးေလးကိုေအးျမကလည္းအေဝးတစ္ေနရာကေစာင့္ေ႐ွာက္ႏိုင္ေနၿပီ။အေမနဲ႔သမီးတူတူမေနရေပမယ့္အေမတစ္ေယာက္ရဲ႕မ်က္စိေအာက္မွာဆိုေတာ့ေထြးေထြးသမီးေလးကိုစိတ္ခ်ခဲ့သည္။ခုေတာ့..အေမျဖစ္သူကေထြးေထြးဆီကိုဖုန္းဆက္သတိေပးေနျပန္သည္။
သမီးေလးမွာခ်စ္သူ႐ွိေနၿပီတဲ့။နာမည္ကေဝယံတဲ့။သူကတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဆိုေပမယ့္ေအးျမတို႔ရဲ႕ေဖာက္သည္တစ္ဦးတဲ့။မိန္းမအေၾကာင္းေနာေက်တယ္တဲ့။သူ႔ေၾကာင့္ဒူးနဲ႔မ်က္ရည္သုတ္ခဲ့ရတဲ့မိန္းကေလးေတြလည္းမနည္းေတာ့ဘူးတဲ့။ပိုက္ဆံ႐ွိေတာ့အရာအရာကိုပပိုက္ဆံနဲ႔ေျဖ႐ွင္းေနတာတဲ့။ဘယ္လိုမ်ားပါလိမ့္သမီးရယ္။အခ်စ္ဆိုတာကိုးကြယ္စရာတစ္ခုမဟုတ္ဘူး။အခ်စ္ရဲ႕ေနာက္မွာပါလာတဲ့ဂယက္တို႔ကဘဝကိုေျပာင္းလဲႏိုင္သည္။မသန္႔စင္တဲ့အခ်စ္ဟာအေမွာင္ကမာၻတစ္ခုရယ္ပါ။ေထြးေထြး..သမီးေလးအတြက္စိတ္ပူရင္း၊ေဒါသထြက္ရင္းဖုန္းကိုေကာက္ကိုင္လိုက္သည္။
"ဟဲလို.."
တစ္ဖက္ကသမီးေဘး၏ဖုန္းကိုင္သံကိုၾကားေတာ့ေထြးေထြးစိတ္မွာေဒါသစိတ္ေတြကေျပေလ်ာ့ရသား။
"သမီး..ေနေကာင္းလား"
"ေနေကာင္းပါတယ္..အေမ။အေမေကာ"
သမိီးေလးပန္းသဇင္၏အသံကတက္ႂကြလန္းဆန္းေနသည္ဟုေထြးေထြးထင္မိသည္။သမီးေလးေပ်ာ္ေနတာလား။
"ေနေကာင္းတယ္သမီးရဲ႕။အေမေလ..သမီးကိုေျပာစရာ႐ွိလို႔"
"ဘာေျပာမွာလည္းအေမ..ေျပာေလ"
သမီးကရဲရဲတင္းတင္းေျပာဝံ့ေပမယ့္ေထြးေထြး၏ရင္ထဲမွာေတာ့မတင္မက်နဲ႔တစ္ခုခုလိုအပ္ေနသလိုခံစားမိသည္။
"အေမ..ေျပာေလ"
"အင္..သမီးမွာခ်စ္သူ႐ွိေနၿပီဆို.."
သမီးအသံတိတ္ဆိတ္သြားသည္။အံ့ဩေနတာလား၊ဝန္ခံေနတာလား၊ဆူမွာကိုေၾကာက္ေနတာလားဆိုတာေထြးေထြးစဥ္းစားမရ။
"အဲေကာင္ေလးက..မေကာင္းဘူးတဲ့သမီး..အဆက္အသြယ္ျဖတ္လိုက္ပါလား..သမီးရယ္"
"ကိုေဝယံကဘာမေကာင္းတာလဲအေမ။သူကတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား။သူ႔အေဖနဲ႔အေမကဒီၿမိဳ႕မွာနာမည္ႀကီးေတြ။ပိုက္ဆံလည္းခ်မ္းသာတယ္။အဆင့္အတန္းလည္း႐ွိတယ္။တစ္ဥိးတည္းေသာသားဆိုေတာ့နည္းနည္းအလိုလိုက္ခံရတာတစ္ခုေလးရယ္ပါအေမ။အေမေတြ႕ခ်င္ရင္သူနဲ႔ေတြ႕ေပးမယ္ေလ.."
သမီးေလး၏စကားမ်ားကေထြးေထြးကိုပိုၿပီးမွင္တက္ေစသည္။သမီးေလးဟာအခ်စ္တစ္ခုကိုသာျမင္ေတာ့သည္။အခ်စ္ထဲမွာနစ္မြန္းေနၿပီလို႔ေထြးေထြးခံစားမိသည္။
"မဟုတ္ဘူးသမီး..အဆက္ျဖတ္လိုက္ပါသမီးရယ္"
"အေမကလည္း..အေၾကာင္းျပခ်က္မ႐ွိဘဲနဲ႔..ဘာမွန္းလဲမသိေတာ့ဘူး..ေနာက္မွေျပာေတာ့မယ္အေမ..သမီးအတန္းဆက္ရေတာ့မယ္"
သမီးဖုန္းကို႔လ်င္စလိုခ်သြားသည္။ေထြးေထြး႐ွင္းမျပတတ္တာလည္းပါမည္။ဘယ္လို႐ွင္းျပရမလဲလို႔လည္းေထြးေထြးမသိ။သမီးအတြက္ရင္ေလးမိသည္။ဘဝတစ္ခုကိုေပါ့ေပါ့တန္တန္သေဘာမထားသင့္ဘူးဆိုတာသမီးေလးနားမလည္ေသးဘူးလားကြယ္..။
"ဟူး..."
ေထြးေထြးသက္ျပင္း႐ွည္တစ္ခ်က္ထုတ္လိုက္သည္။သမီးဘဝေနာင္ေရးအတြက္စဥ္းစားရင္းေထြးေထြးရင္ေမာရသည္။ပန္းကေလးတစ္ပြင့္ဖူးတံဝင့္ခ်ိန္မွာေနေရာင္ျခည္အေႏြးဓာတ္နဲ႔အတူေရႊရည္ေလာင္းေပးၿပီးအဖ်က္ပိုးမႊားတို႔ကိုကာကြယ္ရမည္ဆိုတာေထြးေထြးနားလည္သည္။ဒါေပမယ့္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူုျဖစ္တဲ့သမီးကိုမူလတန္းအဆင့္သာ႐ွိတဲ့အေမကဘယ္လိုေျပာျပရမွာလဲ။ေနာင္ျဖစ္လာမည့္အေရးကိုေတြးၿပီးေထြးေထြးအသက္႐ွဴက်ပ္ရျပန္သည္။သမီးေလးဘဝအနာဂတ္ကိုေရႊေရာင္လႊမ္းေစခ်င္တယ္သမီးရယ္...။
................×...............×.............×....................
(၈)
"တီး...တီိး......တီိး......."
"ဟဲလို..ေထြးေထြးေျပာေနပါတယ္"
"ဟုတ္ကဲ့..စစ္ေတြအမွတ္(၁)ရဲစခန္းကပါ။ေဒၚႏွင္းဆီဆိုတဲ့အမ်ိဳးသမီးရဲ႕ပိုက္ဆံအိတ္ထဲကဖုန္းနံပါတ္ရလို႔ဆက္တာပါ။ေဒၚႏွင္းဆီနဲ႔ေဒၚေထြးေထြးသိပါသလား"
"ဟုတ္ကဲ့သိပါတယ္။ကြၽန္မသူငယ္ခ်င္းပါ။သူဘာျဖစ္တာလဲ႐ွင့္"
"ဟုတ္ကဲ့..သူဆံုးသြားပါၿပီ။သူနဲ႔အတူေဝယံဆိုတဲ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ပါအသက္ဆံုးေနတာကိုေတြ႕ရပါတယ္။တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္အေသသတ္ရင္းေသသြားၾကတယ္လို႔ေလာေလာဆယ္သိရပါတယ္။ေဒၚေထြးေထြးအေနနဲ႔သိသေလာက္ကြၽန္ေတာ္တို႔ကိုကူညီပါ"
"ဟုတ္ကဲ့.."
ကမာၻႀကီးတစ္ခုလံုးအိုးထိမ္းစက္ပမာခ်ာခ်ာလည္ေနသည္ဟုေထြးေထြးထင္သည္။ဦးေႏွာက္ထဲမွာအေမွာင္ကမာၻတစ္ခုဆီေရာက္သြားသလို။ရင္တစ္ခုလံုးလည္းပြင့္ထြက္မတတ္နာက်င္လွသည္။ဘာေတြျဖစ္လို႔ဘာျဖစ္ေနလဲဆိုတာေထြးေထြးမသိေတာ့။ေထြးေထြးနားလည္လိုက္တာေအးျမဆံုးၿပီ။ေဝယံဆိုတဲ့ေကာင္ေလးလည္းမ႐ွိေတာ့။ဒါဟာအေမတစ္ေယာက္ကသူ႔ရဲ႕သမီးအေပၚထားတဲ့ေမတၱာတရားေၾကာင့္လား။သူခံစားခဲ့ရသလိုသမီးကိုအျဖစ္မခံခ်င္ေသာစိတ္၊သမီးဘဝသာယာတင့္တယ္ဖို႔အဖ်က္ပိုးတစ္ေကာင္ကိုႏွိမ္ႏွင္းလိုက္ျခင္းလား။ေအာ္..ေအးျမရယ္။နင့္ႏွလံုးသားကိုငါျမင္ႏိုင္တယ္ဟာ။နင့္ခံစားခ်က္ကိုုငါသိေနတယ္။ဒါေပမယ့္ဒီလိုနည္းလမ္းတစ္ခုသာကွိလို႔လား။ငါဘာမွမေျပာခ်င္ေတာ့ဘူးဟာ။ေရာက္ေလရာဘဝမွာေအးခ်မ္းသာယာႏိုင္ပါေစ..ေအးျမရယ္။
"ပန္းကေလးမ်ားပြင့္ေတာ့မည္
ဖူးတံဝင့္လို႔ခ်ီ
ေနျခည္မွာေရႊရည္ေလာင္း
ငါတို႔စာသင္ေက်ာင္း...။"
ပန္းကေလးမ်ားပြင့္ေတာ့မည္။အဖူး၊အတံေတြဝင့္ေနၾကၿပီ။ဒါေပမယ့္ေနေရာင္ျခည္အေႏြးဓာတ္ေအာက္မွာေရႊရည္ေလာင္းခံရေသာပန္းကေလးမ်ား၊ေရႊရည္အေလာင္းမခံရေသာပန္းကေလးမ်ားကားဤေလာက၊ဤကမာၻေျမ၌အမွန္႐ွိေနၾကေတာ့သည္။
အဘာသား
