ထြက္ေပါက္

                "ထြက္ေပါက္"
(၁)    နယုန္မိုးေသးျမက္သားေမြးဆိုေသာ္လည္းယခုႏွစ္နယုန္မိုးကားသည္းထန္လြန္းေနၿပီ။ဤနယုန္မိုးသားတို႔သည္မိုးရာသီ၏နိမိတ္၊မိုးရာသီ၏ေ႐ွ႕ေျပးလကၡဏာ။သည္လကၡဏာမ်ားသည္ပင္သူ႔ကိုတဖန္ႏိုးထရန္လႈပ္ႏႈိးေနျပန္သည္။
       "ဟူး..."
သူသက္ျပင္း႐ွည္ႀကီးတစ္ခ်က္ကိုမႈတ္ထုတ္လိုက္သည္။မိုရာသီအတြက္စဥ္းစားလိုက္တိုင္းအရာရာအားလံုးကသူ႔အတြက္မေသခ်ာ၊မေရရာ။ဟုတ္သည္။တစ္ခါတစ္ခါသည္မိုးရာသီကိုသူေၾကာက္ေနမိသည္။သို႔ေသာ္ေၾကာက္၍လည္းမရျပန္။သည္မိုးေၾကာင့္သာစား၊ဝတ္၊ေနေရးဆိုေသာလူ႔တာဝန္မ်ားကိုေျဖ႐ွင္းႏိုင္သလိုသားသမီးမ်ားကိုလည္းပညာသင္ေပးႏိုင္ျခင္းျဖစ္သည္။သည္မိုးသည္သူ႔အတြက္အတိတ္၊ပစၥဳပၸန္၊အနာဂတ္။သို႔ေသာ္မိုးအတိတ္သည္နားခိုစရာေကာင္းေသာေဂဟာေလးတစ္ခုဟုထင္ခဲ့ဖူးသည္။အတိတ္တို႔သည္ၾကည္ႏူးစရာ။လြမ္းေမာစရာ။ေပ်ာ္ရႊင္ျဖစ္ခဲ့ဖူးသည္။သူ႔စိတ္အာရံုတို႔သည္လည္းအတိတ္ဆီသို႔တေရြ႕ေရြ႕...။
...............×.............×...........×........
(၂)
       "ဆန္းေမာင္..မင္းတို႔လက္မထပ္ၾကေသးဘူးလားကြ"
      "ဟုတ္တယ္ကြ..မင္းနဲ႔လွမယ္အေၾကာင္းကိုတစ္ရြာလံုးေျပာကုန္ၿပီ"
သူငယ္ခ်င္းမ်ားျဖစ္ၾကေသာေအာင္သိန္းႏွင့္ေက်ာ္လင္းတို႔၏စကားေၾကာင့္သူတစ္ခ်က္ျပံဳးမိသည္။ဟုတ္သည္။သူ႔ကိုအိမ္ကမဂၤလာေဆာင္ေပးမည္ဟုေျပာေနသည္မွာၾကာၿပီ။တစ္ရြာလံုးကလည္းသူႏွင့္လွမယ္ကိုသေဘာတူၾကသည္။အထူးသျဖင့္သူႏွင့္လွေမသည္တစ္ရြာတည္းသားခ်င္းလည္းျဖစ္၊လယ္သမားသားသမီးခ်င္းလည္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ေနႏွင့္လေရႊႏွင့္ျမဟုေျပာေနၾကျခင္းျဖစ္မည္။သူကလည္းလွမယ္ႏွင့္အတူေနခ်င္လွၿပီ။
       "ဝါမဝင္ခင္ေတာ့ျဖစ္မယ္ထင္တယ္ကြ"
သူကမေရရာေသးသည့္အနာဂတ္ကိုေတြးရင္းျပန္ေျပာလိုက္ၿပီးေကာက္စိုက္ေနေသာလွမယ္ကိုတစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။လွမယ္တို႔လံုမပ်ိဳတစ္သိုက္သည္မကၠာလာ(ခေမာက္)ကိုယ္စီေဆာင္းလ်က္အားႀကိဳးမာန္တက္ျဖင့္ေကာက္စိုက္ေနၾကဆဲ။ေကာက္စိုက္သမမ်ားကစကားေျပာဖို႔အခ်ိန္မရေအာင္အလုပ္မ်ားေနၾကသေလာက္သူတို႔လယ္ထြန္သားမ်ားထံမွ"ဘား..ဘား..ဒီး..ဒီး"ဟူေသာႏြားမ်ားလိုက္ေမာင္းသံကအဆက္မျပတ္ေပၚထြက္လ်က္႐ွိသည္။
........×..........×.........×...........
(၃)
သီတင္းကြၽတ္လ၏ႏွင္းစက္မ်ားကတေျဖာက္ေျဖာက္က်ကာအရာအားလံုးကိုေအးျမစိုစြတ္ေစသလိုသူ၏ႏွလံုးသားတို႔သည္လည္းအခ်စ္ႏွင္းစက္မ်ားေၾကာင့္ေအးျမစိုစြတ္ေနသည္။ဟုတ္သည္။သူထင္ထားသလိုဝါမဝင္မီကသူႏွင့္လွမယ္တို႔လက္ထပ္ျဖစ္ခဲ့သည္။တစ္ရြာလံုးလည္းေပ်ာ္ခဲ့ၾကသည္။ႏွစ္ဖက္မိဘမ်ားလည္းပီတိျဖစ္ခဲ့ၾကရသည္။
ႏွစ္ဖက္မိဘမ်ားသည္သူတို႔အတြက္စပါးေတာင္း၅၀၀ကိုလက္ဖြဲ႔ေပးသည္။ထိုစပါးကိုေရာင္း၍အိမ္ကေလးတစ္ေဆာင္ဝယ္လိုက္သည္။ထို႔ေနာက္အေဖ့ဆီမွလယ္တစ္ယွဥ္း(၆.၄ဧကေက်ာ္ေက်ာ္)ကိုငွါးၿပီးလုပ္ျဖစ္သည္။အဆင္ေျပသည္ဟုဆိုရမည္။အငွါးသား(သူရင္းငွါး)တစ္ေယာက္ႏွင့္သူကိုယ္တိုင္ၾကပ္ၾကပ္မတ္မတ္ျဖင့္အားသြန္ခြန္စိုက္လုပ္ေဆာင္မႈေၾကာင့္စပါးအထြက္တိုးခဲ့သည္။ထို႔ျပင္ဝမ္းသာၾကည္ႏူးမႈကႏွစ္ထပ္ဆင့္ဆိုသကဲ့သို႔လွမယ္သည္လည္းကိုယ္ဝန္လြယ္ထားရသည္ဟုသိလိုက္ရေသာအခါအတိုင္းမသိပီတိျဖစ္မိသည္။သူ႔အတြက္ဘဝသည္ျပည့္စံုၿပီဟုပင္ထင္မွတ္ခဲ့သည္။
.............×.........×.............×......
(၄)
"သာသနာ့အမြီခံ...တပည့္ေတာ္တပည့္မ႐ို႔မွာသံသရာဝဋ္ဆင္းရဲမွကင္းလြတ္ပါရျခင္းအက်ိဳးငွါ..."
ရခိုင္အဆိုေတာ္ဦးေမာင္သိန္း၏သီခ်င္းသံေၾကာင့္သူ၏စိတ္မ်ားကမည္သည္ကိုသတိရ၍မည္သည္ကိုလြမ္းဆြတ္ေလသည္မသိဘဲမ်က္ဝန္းအိမ္မွမ်က္ရည္မ်ားစီးက်လာမိသည္။အလွဴ႕အမျဖစ္ေသာလွမယ္ကိုၾကည့္လိုက္လွ်င္လည္းမ်က္ဝန္းတြင္မ်က္ရည္မ်ားစိုလ်က္။ပီတိမ်က္ရည္သာလ်ွင္ျဖစ္လိမ့္မည္ဟုထင္မိသည္။အမွန္ဆိုရလွ်င္သားႀကီးေက်ာ္ခိုင္သံုးႏွစ္သားတြင္သမီးငယ္သွ်င္အိမ္သူကိုေမြးဖြားခဲ့သည္။သားႏွင့္သမီးအတြက္သူ၏လံု႔လဝိရိယမ်ားကိုႏွစ္ဆျမႇင့္ၿပီးလယ္ထဲတြင္အားစိုက္လုပ္ခဲ့သည္။လယ္ကလည္းအားစိုက္လွ်င္အားစိုက္သေလာက္အထြက္ႏႈန္းတိုးခဲ့သည္။ထို႔ေၾကင့္ပင္သားႀကီးေက်ာ္ခိုင္အသက္ကိုးႏွစ္တြင္သကၤန္းစည္းေပးႏိုင္ျခင္းျဖစ္သည္။လယ္သမားတို႔၏ဘဝကိုစဥ္းစားမိလွ်င္ေက်နပ္စရာ၊ေရာင့္ရဲစရာ၊တြယ္တာစရာဟုသူထင္သည္။ထို႔ျပင္သမာအာဇီဝလုပ္ငန္းျဖစ္၍မိမိကိုယ္ကိုပင္ေတာင္သူဦးႀကီးအျဖစ္ဂုဏ္ယူေနမိသည္။
............×...........×..........×..........
(၅)
ရာသီအလီလီေျပာင္းလာခဲ့ေသာ္လည္းနယုန္လ၏မိုးကားအၿငိဳးႀကီးစြာရြာသြန္းေနျပန္သည္။ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခြင္လံုးလည္းမႈန္မႈန္မိႈင္းမႈိင္း။သည္အခ်ိန္သည္အခါသည္သူတို႔လိုလယ္သမားမ်ားအတြက္လယ္သို႔ဆင္းခ်ိန္။သို႔ေသာ္သူကအိမ္ေအာက္တြင္စုပံုထားေသာထြန္တုံုးမ်ားကိုၾကည့္ၿပီးေခါင္းကိုတြင္တြင္ခါေနမိသည္။
       "ဘာေတြေတြးၿပီးဒီေလာက္ေခါင္းခါေနရတာလဲ..အေဖႀကီး"
   လွမယ္၏စကားေၾကာင့္သူ႔အေတြးမ်ားရပ္တန္႔သြားသည္။
      "ဘာမွမဟုတ္ပါဘူးကြာ..လယ္ထဲဆင္းရမလားလို႔စဥ္းစားေနတာ"
      "အင္း..အငွါးသား(သူရင္းငွါး)ေတြလည္းမ႐ွိေတာ့.."
   လွမယ္ကစကားကိုဆံုးေအာင္မေျပာဘဲရြာေနေသာမိုးကိုၾကည့္ၿပီးေငးေနသည္။ခဏေနမွ
      "သားႀကီးဆီကလည္း..ဖုန္းမလာတာၾကာၿပီေနာ္..ေဖႀကီး"
      "ေအးဟာ..ဟိုတေလာကတစ္ခါဆက္ၿပီးကတည္းကမဆက္တာၾကာၿပီ..သမီးဆီကေကာဖုန္းဆက္ေသးလား"
       "သမီးဆီကဆက္တယ္..ပိုက္ဆံေတာင္မွာထားေသးတယ္"
       "ဟူး....."
သူသက္ျပင္းေမာႀကီးတစ္ခ်က္ခ်လိုက္မိသည္။စဥ္းစားလိုက္လွ်င္အရာရာတိုင္းကရင္ေမာစရာ။သားတစ္ေယာက္၊သမီးတစ္ေယာက္႐ွိသည္ဟုသာဆိုရသည္။သူ႔အနားမွာတစ္ေယာက္မွမ႐ွိ။သားႀကီးကဘြဲ႔ရၿပီးသည္ႏွင့္ထိုင္းသို႔ထြက္သြားသည္မွာ(၃)ႏွစ္ေလာက္႐ွိၿပီ။ပထမတစ္ႏွစ္၊ႏွစ္ႏွစ္မွာေငြပို႔ေပးႏိုင္ေသာ္လည္းေနာက္ပိုင္းႏွစ္မ်ားတြင္ပုလိပ္မ်ားဖမ္း၍ေျပးရ၊ေ႐ွာင္ရသည့္အတြက္အဆင္မေျပဟုဆိုသည္။လယ္အလုပ္ကိုလုပ္ရန္ေခၚေသာ္လည္းမလုပ္ခ်င္ဟုဆိုျပန္သည္။
     ရြာမွာလယ္လုပ္မည့္လူငယ္၊လူရြယ္ပင္မ႐ွိေတာ့သလိုေကာက္စိုက္မည့္လံုမပ်ိဳမ်ားလည္းမ႐ွိၾကေတာ့။ေယာက္်ားေလးမ်ားကကခ်င္၊ထိုင္း၊တ႐ုတ္စသည့္ဘက္သို႔ရသည့္နည္းျဖင့္ထြက္ေနၾကသည္။ရြာမွာေနၿပီးလယ္အလုပ္ကိုမလုပ္ခ်င္ၾကေတာ့။ဟုတ္လည္းဟုတ္သည္။လယ္တစ္မိုးလုပ္ၿပီးမွရသည့္ေငြကမဆိုစေလာက္သာသာ။လယ္သမားဘက္မွၾကည့္ျပန္လွ်င္လည္းစပါးေစ်းကမ႐ွိ၊ေျမဆီ(ေျမဩဇာ)မ်ားကေစ်းႀကီးသည့္အတြက္ၾကိဳတင္ေခ်းယူထားသည့္စိုက္ဘဏ္ေငြကိုပင္လွ်င္အႏိုင္ႏိုင္ဆပ္ေနၾကရသည္။အငွါးသား(သူရင္းငွါး)မ်ားကိုမည္သို႔ေစ်းႀကီးေပး၍ငွါးႏိုင္မည္နည္း။
မိန္းကေလးတို႔သည္လည္းေကာက္မစိုက္ၾကေတာ့။တစ္ေန႔မွာမွ(၁၅၀၀)မွ်ေပးႏိုင္သည့္လယ္သမားတို႔ဆီမွာအလုပ္လုပ္၍မိန္းကေလးမ်ားအတြက္အဆင္မေျပၾကေတာ့။ထို႔ေၾကာင့္အဆင္ေျပႏိုင္မည့္ရန္ကုန္၊ထိုင္း၊တ႐ုတ္၊မေလးတို႔ကိုရသည့္နည္းျဖင့္ထြက္ၾကျပန္သည္။လက္မခံႏိုင္ေသာ္လည္းအျပစ္မဆိုသာဟုထင္မိသည္။
      "ေငးလွခ်ည္လား..ေဖႀကီး..ဘာေတြမ်ားေတြးေနတာလဲ"
      "ေအးကြာ..ရြာမွာကလယ္လုပ္မယ့္အငွါးသား(သူရင္းငွါး)ေတြမ႐ွိ၊ေကာက္စိုက္မယ့္မိန္းကေလးေတြလည္းမ႐ွိေတာ့..ငါတို႔ဘယ္လိုလယ္ထဲဆင္းၾကမလဲ.."
မယ္ကမည္သည့္စကားမွျပန္မေျပာေခ်။ေျပာမည့္စကားလည္းလွမယ္တြင္႐ွိလိမ့္မည္မထင္။သို႔ေသာ္ခဏေနၿပီးမွ
       "သမီးဆီကိုေငြပို႔ရမယ္..အေဖႀကီး"
       "အင္း...စပါးဝယ္မယ့္သူ႐ွိလို႔လား"
သူ၏စကားကိုလွမယ္ျပန္မေျဖႏိုင္သည္ကိုသူသိသည္။ဟုတ္သည္။ဤတစ္ႏွစ္၊ႏွစ္ႏွစ္တြင္းစပါးေစ်းကအက်သာ႐ွိသည္။ထို႔ျပင္ဝယ္မည့္သူမ်ားပင္မ႐ွိဟုဆိုရမည္။ဝယ္မည့္သူ႐ွိ၍ေရာင္းမည္ဆိုေသာ္လည္းအ႐ွဳံးးႏွင့္ရင္ဆိုင္ေနၾကရသည္။သို႔ေသာ္ဝမ္းေရးကခက္သည့္အတြက္သူတို႔လိုလယ္သမားမ်ားကမ်က္စိစံုမွိတ္ကာေရာင္းခ်ေနၾကရသည္။အနာဂတ္ကိုစဥ္းစားမိတိုင္းရင္ေမာရသည္။
..........×............×.........×....... 
(၆)
"လယ္သမားေတြစိုက္ဘဏ္ကေခ်းေငြကိုျပန္ဆပ္ဖို႔စပါးသိပ္ေရာင္းခ်င္ေနၾကတယ္..ဒါေပမယ့္ဗ်ာ..စပါးေစ်းကတက္ရိပ္မ႐ွိေတာ့..ကြၽန္ေတာ္တို႔လည္းမဝယ္ျဖစ္ဘူးေလ"
ႏွာေခါတာ(စပါးပြဲစား)ေမာင္လံုး၏စကားကိုနားထဲမွာျပန္ၾကားမိတိုင္းလယ္သမားဘဝကိုသူစိတ္ကုန္ခ်င္မိသည္။အားကိုးအားထားရာမ႐ွိသည့္လယ္သမားဘဝ၊ႏိုင္ခ်င္သူတိုင္းႏိုင္ၿပီးလုပ္ခ်င္သူတိုင္းလုပ္ယူျခင္းခံေနရသည့္လယ္သမားဘဝကိုသူစိတ္ကုန္မိသည္။သူ႔လယ္မွထြက္ေသာစပါးကိုသူ႔စိတ္ႀကိဳက္ေရာင္းခြင့္မ႐ွိဘဲဝယ္သူ႐ွိမွေရာင္းရမည္ဆိုသည္မွာမျဖစ္သင့္ဟုထင္မိသည္။သို႔ေသာ္သူမည္သို႔မွ်မတတ္ႏိုင္။တတ္ႏိုင္သည့္ခြန္အားလည္းသူ႔မွာမ႐ွိ။
       "ဆန္းေမာင္..ေဝး..ဆန္းေမာင္"
   အိမ္ေ႐ွ႕မွေခၚသံေၾကာင့္လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။သူငယ္ခ်င္းေက်ာ္လင္းျဖစ္သည္။ 
       "ဘာလဲ..ေက်ာ္လင္း"
       "အျပင္ခဏ..ထြက္ခဲ့ကြာ"
  သူအျပင္သို႔ထြက္လာသည္။ေက်ာ္လင္းပံုစံကအေရးႀကီးသည့္ပံုစံျဖစ္ေနသည္။ေခါင္းမွာလည္းမကၠလာ(ခေမာက္)ေဆာင္းထားေသးသည္။
       "ဘာလဲ..ေက်ာ္လင္း"
       "လာမွာသာလာစမ္းပါ..ဟိုေရာက္ရင္သိမွာေပါ့ကြ"
ေက်ာ္လင္း၏ေခၚရာေနာက္ကိုသူလိုက္ခဲ့သည္။
........×........×...........×.............
(၆)
သူအံ့ဩမိသည္ကအမွန္။လူသံုးရာေလးရာခန္႔႐ွိမည္ထင္သည္။အလံကုိယ္စီကိုင္ၿပီးစီတန္း၍သြားေနၾကသည္။ေႂကြးေၾကာ္သံမ်ားကိုလည္းၾကားေနရသည္။သို႔ေသာ္ထိုအသံမ်ားကို႐ွင္းလင္းစြာမၾကားရ၍အာရံုစူးစိုက္ၿပီးနားေထာင္လ်က္ေက်ာ္လင္းေနာက္မွေျခလွမ္းသြက္သြက္ျဖင့္လိုက္လာခဲ့သည္။
လူအုပ္ႀကီးမွကိုင္ထားၾကေသာဆိုင္းဘုတ္မ်ား၊အလံမ်ားကိုသူအေသအခ်ာျမင္လိုက္ရၿပီ။ေႂကြးေၾကာ္သံမ်ားကိုလည္းပီျပင္သူ႐ွင္းလင္းစြာၾကားလာရၿပီး။ထို႔ေၾကာင့္ေက်ာ္လင္းေနာက္မွေန၍လူတန္းႀကီးထဲသို႔တိုးဝင္လိုက္သည္။ထို႔ေနာက္လူတန္းႀကီးေအာ္ေနေသာေႂကြးေၾကာ္သံမ်ားအတိုင္းအသံကုန္ေအာ္လိုက္သည္။
"-စပါးကိုအစိုးရမွေပါက္ေစ်းသတ္မွတ္ၿပီးဝယ္ေပးေရး..ဒို႔အေရး"
"-စိုက္ဘဏ္ေငြဆပ္ရမည္ကိုဆိုင္းငံ့ထားေရး..ဒို႔အေရး"
"-ကုန္ေစ်းႏႈန္းမ်ားကိုေလ်ာ့ခ်ေပးေရး..ဒို႔အေရး"
လူတန္းႀကီးသည္မေမာပန္းႏိုင္ဘဲလမ္းမႀကီးတစ္ေလွ်ာက္တစ္ေရြ႕ေရြ႕ခ်ီတက္ေနသလို၊ေႂကြးေၾကာ္သံမ်ားကလည္းၾကားရသူတို႔ကိုၾကက္သီးေမႊးညႇင္းထေစသည္။သူတို႔အတြက္အနာဂတ္တို႔ကလင္းထိန္လ်က္႐ွိသည္ကိုျမင္ေယာင္ေနမိသည္။နယုန္လ၏မိုးစက္တို႔သည္ပင္တစ္ေျဖာက္ေျဖာက္ရြာသြန္းလ်က္သူ႔တို႔ကိုအားေပးေနသည့္အလား......။     ။
                                           အဘာသား